Θυμός και απώλεια

Με μεγάλη μου τιμή, σας παρουσιάζω την τελευταία (και καλύτερη) ποιητική συλλογή του Πάνου Αβαρίτη, γνωστού και ως Μπακ (εκ του "μπάκουρας"), με τίτλο Θυμός και Απώλεια.

Μία σύντομη βιογραφική ανασκόπηση θέλει τον Αλήτη Μπακ ή Jack ή απλά Μαλάκα, να είναι γεννημένος στις 26 (λίγο μετά τις 21) Απριλίου του 1984, να είναι τελειόφοιτος Βιολογίας, να γράφει papers στα περιοδικά με το υψηλότερο impact factor, να βρυχάται και να σπάει ποτήρια στην Ένωση Τηνίων (το πολυαγαπημένο μας Τηνιακό), να παίζει basket γυμνός τα πρωινά, να τα κάνει όλα πουτάνα γενικότερα, και να επιμένει ότι η σκατο-Κυψέλη είναι καλύτερη από τα Βόρεια Προάστια.

Απολαύστε τις μεγαλειώδεις δημιουργίες του, και πείτε μου κατά πόσο αξίζει να του αναθέσω μια "ευχετήρια" ομιλία την ημέρα του γάμου μου (όχι τίποτα άλλο, απλά μου το ζητάει συνεχώς..!) :

-1-
Αντίο λοιπόν, μονάκριβέ μου Έρωτα, αντίο.
Και αν έφυγες δίχως μία λέξη,
Κι αν προτίμησες το χρόνο για γιατρό
Εγώ θα ποθώ το κάθε κύτταρό σου,
Θα τρεκλίζω τα πρωϊνά της αγρύπνιας μόνος
Αλλά σου ορκίζομαι, τα πιο όμορφα χαμόγελα φορώντας
Θα γίνομαι με τους φίλους μου τις νύχτες
Τραγουδώντας θα λέμε άντε και γαμήσου
Εσύ, και όλα τα αδελφά σου πορνίδια
Αγάπη μου, ξεκωλιασμένη βρωμοπουτάνα
Σου εύχομαι κάθε ευτυχία σε μια απέραντη μελαγχολική δυστυχία
Αυτή που θα βιώνεις μόλις νιώσεις
Πως δεν είναι το παν στη ζωή
Να χτυπιέσαι ελεύθερη μέσα σε ένα κελί, καριόλα.

-2-
Η ώρα σαν ήλθε του χωρισμού
Προσπάθησες λάου λάου να το φέρεις
Γαμημένη
Αλλά η ευγένεια της απάθειας προφανώς δεν φτάνει
Ούτε φτάνει να μου λες πως με αγαπάς
Ούτε φτάνει να μου λες πως ενδιαφέρεσαι
Τίποτα δεν φτάνει.
Εγώ θα αρκεστώ να μαθαίνω
Πως μέρα τη μέρα πέφτεις όλο και πιο χαμηλά
Και θα ηδονιστώ μόλις βρεις τον πάτο,
Δημιουργημά μου
Γαμημένο πράγμα
Πηλέ μου, σε είχα αγαπήσει πολύ, πάρα πολύ
Αλλά τώρα σε αηδιάζω
Λευκό άμορφο πήλινο αποκρουστικό κατασκεύασμα
Σε αηδιάζω.

-3-
Τελικά εγώ θα βγω κερδισμένος στο τέλος
Και ας έκλαψα σαν παιδί
Κουβαλάς την κατάρα της ηλιθιότητας, του απροσδιόριστου κενού
Όταν εγώ θα είμαι χαρούμενος,
Εσύ θα ακολουθείς ένα δρόμο
Στρωμένο με αγκάθια και συντριβές
Θα το καταλάβεις, ανόητο σκυλί
Όταν θα φεύγω μακριά, αδιαφορώντας για την ύπαρξή σου που ζέχνει
Άντε γαμήσου στην τελική, άντε γεια.
Όλο αυτό τον καιρό μου έσπαγες τα αρχίδια
Τώρα θα μιλάς μονάχα σε ανθρώπους σκιές
Αυτό σου αξίζει, μπάσταρδη.

-4-
Μπορεί να είμαι κομμάτια,
Να περιμένω σαν σκυλί ένα σου σήμα
Μπορεί αυτή τη στιγμή να κλαίω που με παράτησες,
Μπορεί στην τελική να μου λείπεις, γαμώ το, πάρα πολύ
Σίγουρα όμως κάποτε ενώ εσύ θα πονάς
Εγώ θα γελάω δυνατά
Χωρίς να με ενδιαφέρει
Πώς και γιατί πεθαίνεις γαμοψωλιασμένη
Έχει ο καιρός γυρίσματα, λένε
Και στο επόμενό του γύρισμα,
Θα δεις πόσο γαμάτα εγώ θα γελώ
Και πόσο γάμα τα θα ανασαίνεις εσύ
Σε μια ατέλειωτη θλιβερή μοναξιά.

-5-
Ώ! Όμορφα λες για ελευθερίες
Και για τα γαμημένα πράγματα που έχεις βαρεθεί
Αλλά για σκέψου κάποια νύχτα
Να μην έχεις κανέναν να γαμηθείς
Να μην έχεις κανέναν να την περάσεις μαζί
Πόσο γελοία θα νιώθεις, βρώμα
Πόσο γελοία θα είσαι.
Χαχα!
Θα τρέχεις να κρυφτείς σε αυταπάτες
Σε μελαγχολικά αδιάφορα ταξίδια
Εκεί θα ψάξεις να με βρεις
Ψώλα, εγώ θα λείπω
Μονάχα ένα χαρτί θα έχω αφήσει που θα γράφει
«Εγώ θα ευτυχήσω, είναι σίγουρο, εσένα λυπάμαι»
Αδιάφορη αρχικά θα το διαβάσεις,
Μετά θα καταλάβεις όμως,
Κατά την διάρκεια της πτώσης σου, πουτάνα.

-6-
Επικοινωνώ σαν τον τελευταίο μαλάκα, γαμιόλα.
Γίνομαι η πουτάνα σου όταν κλαίγομαι να γυρίσεις πίσω
Και κάθε μου επιχείρημα σαν πέφτει στο κενό, γαμιέμαι
Για σκέψου όμως, τελικά θα με χάσεις
Και θα κλαίγεσαι μετά
Κωλοπουτάνα, ένα τίποτα ήσουν και επέστρεψες σε αυτό.
Χάρη τελικά σου κάνω όλο αυτό τον καιρό
Στην ουσία, το μόνο που ήθελα ήταν τα γαμήσια.
Θα τα βρω αλλού και καλύτερα
Και μπορεί να βρω αληθινά, όλα όσα είπαμε, τα ψεύτικα
Και τότε θα σε ευχαριστήσω που με παράτησες
Ξενέρωτο μίασμα
Γαμημένο θλιβερό υποκείμενο.

Πηγή: Το ιστολόγιο ενός Μπάκουρα